Ikony

O ikonie można mówić w różnych aspektach w zależności od zainteresowań... Dla jednych będzie to dzieło sztuki, dla innych święty obraz. Kontakt z ikoną będzie się wiązał z duchowym przeżyciem lub z wrażeniami estetycznymi. Niemniej jednak historia i tradycja jest wspólna.

Historia pisania ikon jest ściśle związana z chrześcijaństwem. Jest charakterystyczna dla chrześcijańskich Kościołów wschodnich, takich jak Kościół prawosławny i greckokatolicki.
Pierwsze ikony malowano już w IV wieku na Wschodzie, ale to w Bizancjum rozwijała się sztuka malowania ikon na najwyższym poziomie artystycznym i duchowym. Ikony malowane były przez wykwalifikowanych mnichów, którzy byli zaznajomieni z technikami malarskimi. Oprócz umiejętności rysunkowych i malarskich wymagała także duchowego przygotowania i modlitwy.
Ikony pisane były zwykle według ściśle określonego kanonu z zastosowaniem specjalnych materiałów i technik malarskich. Proces malowania zaczynał się od przygotowania deski, na której będzie malowana. Deska musiała być odpowiednio przygotowana, najczęściej poprzez pokrycie jej kilkoma warstwami gipsu i kleju. Następnie artysta rysował kontury postaci. Kolejnym krokiem było malowanie kolorów, zwykle rozpoczynając od tła, a następnie przechodząc do postaci i innych elementów. Farby nakładane były warstwowo, stopniowo uzupełniano kolory i cienie. Ostatnim etapem jest złocenie, które polega na pokryciu odpowiednich elementów na ikonie płatkami złota lub srebrem.

Obecnie ikony są nadal uważane za ważny element kultury i duchowości w Kościele prawosławnym oraz stanowią cenne dzieła sztuki dla miłośników sztuki religijnej. Samo malowanie ich jest procesem czasochłonnym, wymagającym nie tylko wiedzy technicznej, ale także duchowej i artystycznej.

Więcej o ikonach będzie można porozmawiać z Grzegorzem Giermkiem w trakcie wernisażu, który odbędzie się 31.03.2023 r. o godz. 18:00 w Pałacu Czeczów.
Wystawa będzie dostępna dla zwiedzających do 21.04.2023 r.